nettime-nl: oproep

[natasha gerson <nani@xs4all.nl>]

>Date: Tue, 06 Apr 1999 11:58:53 +0200
>To: chrisk@snore.nl
>From: natasha gerson <nani@xs4all.nl>
>Subject: oproep 
>X-Attachments: C:\Program Files\MSWorks\Documents\deur in huis kosovaren I.doc;
>
>>L.S.,>
>>>Ik schrijf u inzake de situatie van de vluchtelingen/ gedeporteerden uit
Kosovo. >>In de zomer van 1985 bracht ik in Londen door, ten tijde van
Live-Aid, en was er zijdelings bij betrokken (Labeling van goederen die
verzonden werden in een loods in East India docks, samen met Britten,
Ethiopieërs, Eritreërs, Somaliërs, Ieren, Polen, Duitsers en
ZuidAfrikanen).Ik heb daar iets wezenlijks bij meegekregen dat mij altijd is
bijgebleven. Wat wij labelden waren goederen die spontaan ingeleverd waren
door mensen, zonder dat daar een expliciete oproep door Live Aid voor was
gedaan. Het waren pakketten die mensen min of meer spontaan hadden
samengesteld en naar verschillende organisaties gebracht, bijvoorbeeld naar
de Oxfam-winkel in hun woonplaats. Hoofdzakelijk houdbaar voedsel,
toiletartikelen en andere zaken die mensen het liefst 'persoonlijk gebracht
hadden' -en iedereen kent het gevoel, stond ik daar maar met een kist met
eten-. Op zich was het niet praktisch die pakketten te verschepen naar
Mekele, waar het grootste hongerkamp van Ethiopië op dat moment was. Het
waren ook niet altijd de eerste echte benodigdheden. Maar de liefdevolle
samenstelling van de pakketten, en ook de briefjes die de Live-Aid
organisatie er op en in aantroffen, maakte dat al snel de beslissing
gevallen was om de bijdragen zo praktisch mogelijk te verzorgen,
bijvoorbeeld beter de herpakken en van labels en persoonlijke boodschappen
in zoveel mogelijk talen (ten behoeve van de internationale hulpverleners en
vluchtelingen) te voorzien. 
>>>Voor dit doel werden enkele losse groepjes aangezocht, die hadden
aangegeven iets voor Live Aid te willen betekenen: De anarchisten van het
gekraakte café in Railton Road (waar ik rondliep), een Methodistische
gebedsgroep uit Wiltshire, de gemeenschap van de Ethiopisch Ordodoxe kerk in
St. Paul's in Bristol, de Clapham Boys Club en the Free Union of Seasonal
Workers werden gedurende enkele weken samengegooid in deze reusachtige
loods. Uiteindelijk zijn de pakketten in ongeveer twintig vluchten met een
aan de christelijke organisatie World Vieuw geschonken Belgische Hercules
daadwerkelijk naar Mekele gevlogen.
>>>Onderdeel van de afhandeling was een brief naar enkele honderden
afzenders van pakketten schrijven, op postpapier van Live Aid, met
dankzegging voor hun bijdrage gedaan via (waar ze het ingeleverd hadden) op
(datum, voorzover bekend) en dat deze op (datum) verzonden waren naar Adi,
Ethiopië.    
>>>Voor zover de administratie later gecompleteerd is, althans volgens de
brief aan de 'East India Docks Crew' die dit samengeraapte stelletje van Bb
Geldof, Live-Aid initiator, later kreeg, hebben een of meerdere onderdelen
van deze activiteit uiteindelijk zo'n acht- tot vijftien-duizend mensen
bereikt. Later heb ik ook nog eens gehoord hoe de moraal van de
hulpverlening zelf door dit alles was ondersteund: Een keer een  kind een
pakje sap te kunnen geven!
>>>Ik ben nog steeds blij dat ik onderdeel van dit spontaan gebeuren heb
uitgemaakt. De sfeer in de loods heb ik nog steeds niet accuraat op papier
kunnen krijgen, zonder dat het zou overkomen als een kerstfilm, een
kerstfilm van de EO nog wel.:) Het enige dat ik erover kan zeggen is dat de
ervaring mijn vertrouwen in de mensheid gedurende allerlei andere tijden en
tot op heden in stand heeft weten te houden, en ik altijd in mijn
achterhoofd gehouden heb dat ze me nog eens van pas zou komen. Want
verdomme, nog altijd kan iedereen die daar gewerkt heeft, zeggen: We hebben
wat uitgemaakt. We hebben daadwerkelijk iets gedaan, iets kunnen doen, en
daar hebben we zelf ook wat aan gehad.
>>>Over de inpaktafels over en weer werd heel wat gepraat, tussen mensen die
anders nooit van zijn leven iets met elkaar te maken hadden gehad.
Vreemdgenoeg komt hier dinsdag een echtpaar dat net in een koor gezongen
heeft in Arnhem, die ik in die tijd ontmoet heb.
>>>En nu is daar Kosovo en zie ik mevr. Herfkens in Nova zeggen, en ik
citeer letterlijk: 'Ik weet dat er allerlei mensen aan het inzamelen zijn
maar in plaats daarvan is het belangrijk geld te storten, dan van alles
goeds bedoelds dat toch niet vervoerd kan worden'. Ik heb hier liggen,
inderdaad. 
>>>Ongeveer dertig kilo rijst, ongeveer veertig liter houdbare melk, een
half jaar babymelk, enkele dozen blikken,potten, pakken met groente, vis,
soep, en pap. zeven pakken koffie, vijf ons tabak, Drie zakken met dekens,
Twee koelkastdozen dekbedden en slaapzakken, Een zak met kinderschoenen,
Vier zakken kinderkleding, waaronder skipakken en babykleding, vijf zakken
volwassenen kleding waaronder truien en jassen, de toezegging van
plaatselijke landbouwcoöperatie voor f 500,- aan kleding (Laarzen, sokken,
overalls) of spullen zoals groentezaden, pootgoed, (man: Je kunt bet'r
pooteerappels mitnem'n. As ze ze nou pot'n, hebben ze eind mei neie
eerappels in Albanie) gereedschap, beloofd overleg met overige middenstand,
waaronder drogist en supermarkt, twee dozen speelgoed en knuffels.
>>>Drie dagen. Eén briefje op het prikbord van school. In een Overijsselse
gemeente met een markt en een brink en een vierbaansweg waar een
asielzoekerscentrum en een TBSkliniek staan, kinderen uit Tjernoby jaarlijks
vakantie houden en de regenboog junks in de tuin laat werken.
>>>Mevrouw Herfkens heeft ongetwijfeld au fond gelijk, maar alleen als je
klein denkt, waar ik haar van verdenk. En alleen als je de puur praktisch
denkt, hetgeen zij natuurlijk doet. Ik zou haar liever niet als p.r.-klant
willen hebben, en het zal best, maar ze sluit een belangrijke factor uit,een
van betrokkenheid. Die wil de PVDA helemaal niet. De PVDA heeft zich altijd
tegen bevolkingsinzamelingen gekeerd. Misschien hebben die voor hen de
bijsmaak van missie en zending, het mag allemaal niet persoonlijk, en
betrokkenheid is sentimenteel. Zo kon de situatie onstaan dat er anno 1990
grote bewustmakingscampagnes voor maatschappelijke betrokkenheid moeten
worden gevoerd en mensen bijkans de stembus moeten worden ingesleurd... wat
hebben zij tenslotte overal mee te maken? 
>>>Iedereen kan een tientje overmaken en iedereen moet dat vooral en
absoluut doen. Maar zou het niet een geweldig iets zijn, als elk Nederlands
gezin een pakket maakt voor een Kosovaars gezin, elke Nederlandse senioor
een pakket voor zo'n bejaarde in de sneeuw, elke vrouw voor een andere vrouw? 
>>>Het dwingt mensen zich namelijk in anderen te verplaatsen: Wat zou ik
willen, nodig hebben, voor ongeveer een week, twee weken, daarna? Dan
storten ze, behalve dat pakket,uiteindelijk nog meer dan dat tientje.
>>>Het probleem is inderdaad vervoer, maar er is een veerboot van Brindisi
naar Griekenland, net onder de Albanese grens. Een vrachtconvooi van daaruit
zou ongeveer twee dagen onderweg zijn naar Tirana. Ideaal zou zijn te mikken
op  volgepropte toerbussen die goederen zouden brengen naar Noord-Albanië en
in plaats van leeg terug te gaan de vluchtelingen een enigszins comfortabele
reis richting Tirana/  het zuiden/ de beoogde 'vluchtelingenstad'van de VN
te verschaffen, want dat kan Herfens niet ontkennen, die verspreiding is een
groot probleem. Moeten we echt zieke mensen in veewagens en trekkers verder
sturen??????? Er zou natuurlijk meer bootvervoer nodig zijn, maar wij hebben
een marine en Italie wil vast ook wel wat doen om de  vluchtelingen UIT
ITALIE te houden, waar ze op aangesproken kunnen worden.
>>>Zowiso zou dit heel goed een internationale aangelegenheid kunnen en
moeten zijn. Ik stel me een flink convooi voor, met alle bijdragen uit het
bedrijfsleven erbij. Dat zal half Europa door moeten rijden naar
Zuid-Italie. Er kan in België, Frankrijk, etc. bijgevoegd worden door
vrachtchauffeurs en bussen. Zo stel ik me een bus voor die in Vichy-Evian
opgevuld word met enkele pallets met flessen drinkwater, etc. Overal een
stukje rijkdom en trots van de EG... Als de NAVO een demonstratie kan houden
van hun wapenindustrie, dan Europa toch wel van die geweldige eenheid waar
zo extensief over gesproken wordt.
>>
>Zonder persé een oordeel te vellen over de Navo-bombardementen, de positie
van Serviers en Albanese kosovaren, niet alleen sterven er mensen aan
uitputting en honger ten gevolge van de binnenlandse wreedheid en
buitenlandse 'interventie', maar raakt ook een hele generatie pscychisch
beschadigd.
>Niet alles is een kwestie van alleen meel en dekens. Wie moet herinnerd aan
de getuigenissen van die kinderen die indertijd na barre tochten en
treinreizen door het duister de lichtjes van Zwitserland aanschouwden? Hoe
piepkleine dingen en gebaren op zo'n moment (een stuk chocola, een beker
soep) de GEESTGESTELDHEID van iemand kunnen redden, voor de toekomst die ze
uiteindelijk door de internationale interventie moeten krijgen? 
>
>Waarom moet ik zo'n lang pleidooi houden voor iets dat zo vanzelfsprekend is???
>   
>>>
>>
>

--
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet toegestaan zonder
* toestemming. <nettime-nl> is een gesloten en gemodereerde mailinglist
* over net-kritiek. Meer info: list@dds.nl met 'info nettime-nl' in de
* tekst v/d email. Archief: http://www.factory.org/nettime-nl. Contact:
* nettime-nl-owner@dds.nl. Int. editie: http://www.desk.nl/~nettime.