[Nettime-nl] meanwhile on the Subcontinent (/re: Islamic Jihad, what is next ?)

["Pieter" <smallaxe@xs4all.nl>]

To: <nettime-nl@nettime.org>
Subject: Re: [Nettime-nl] Re: Islamic Jihad, what is next ?
From: "Francisco van Jole" <fvjole@xs4all.nl>
Date: Wed, 19 Sep 2001 23:04:21 +0200

>Het gaat er niet om dat er geen kritiek op de VS mogelijk is, het gaat er
>om dat het een land is dat aan een aantal basale democratische principes
>voldoet, waaronder respect voor het individu. Dat de bevolking er een
>andere cultuur op na houdt - wapens dragen, juryrechtspraak e.d. - is een
>tweede.

Francisco en anderen, het volgende in alle vriendelijkheid & niet als
gehakketak:

Maar hier wordt ik de laatste dagen dus juist helemaal gek van. Verbazend
vind ik niet zozeer hoe Amerika steevast zo hard kan roepen dat het de
normen en waarden van vrijheid, broederschap, democratie en weet ik veel
wat (en uiteraard het christendom of toch eigenlijk wel onze lieve Heer in
Hoogsteigen persoon) verdedigt, maar veel meer hoe het met dergelijke
nonsens ongestraft weg komt, en hoe het westen daar als een schoothondje
achter aan volgt.

Terwijl de historische praktijk toch is dat Amerika elke dictatuur heeft
omarmd (of anders wel zelf heeft gegrondvest) waar het baat bij had en
elke mogelijke vuile oorlog heeft gevoerd tegen haar onwelgevallige landen
of lieden, met in beide gevallen alle talloze slachtoffers vandien. Wat
dat te maken heeft met het "voldoen aan een aantal basale democratische
principes" ontgaat me ten enen male -- of het moet zijn, dat mijn cynisme
aangaande onze democratische waarden nog minder ongerechtvaardigd is dan
ik zelf graag had willen zien.

Ik heb het hier niet over wat 'geinige peculiarities' van de Amerikaanse
cultuur zoals wapenbezit, maar over een structureel buitenlands beleid.

Ondertussen wordt "onze" oorlog doodleuk op de deurmat van het Indiase
subcontinent en Centraal-Azië gelegd. Hoe dit af gaat lopen is vooralsnog
anyone's guess, maar ik heb er een hard hoofd in. Ik ben van mening dat
als enige terrorist een destabiliseringscampagne had willen voeren in de
hele regio, deze niet beter te werk had kunnen gaan. Een
Indiaas-Amerikaanse vriend sprak van het weekend de hoop uit dat de
laatste ontwikkelingen Pakistan en India ten slotte dichter bij elkaar
zouden brengen. Ik zou willen dat ik die hoop kon delen, maar dat lukt me
eerlijk gezegd niet.

Volgens mij zijn de zetten van de afgelopen dagen juist olie op het vuur
van die groepen die we pretenderen te willen bestrijden, en gaan ze ten
koste van alles wat progressief of zelfs maar doodgewoon redelijk of
humaan is in de regio.

Op India valt van alles aan te merken, maar evengoed is het een land dat
al sinds de onafhankelijkheid in '47 een democratie is gebleven, met alle
vallen en opstaan. Misschien geen democratie met alle kenmerken zoals wij
die ons er bij voorstellen, maar hetzelfde kan van de VS worden gezegd met
z'n tweepartijensysteem. Met de toenemende macht van de
fundamentalistische hindoepartij BJP is de interne stabiliteit er niet op
vooruitgegaan. Het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat de recente
ontwikkelingen de balans verder zullen verstoren. Beelden van afgelopen
week van Shiv Sena-achtige hindoefanatici stemmen weinig optmistisch. Ik
hoop dat dit even fragmentarische, manipulatieve mediabeelden zijn als die
juichende Palestijnen waarover hier al e.e.a. te doen was, maar ik vrees
het ergste als dit uit de hand loopt, zowel intern tegen de eigen
moslimbevolking, als internationaal en dan in het bijzonder in de
betrekkingen met Pakistan. Mocht India als gevolg hiervan uit elkaar
vallen of zijn democratische stelsel laten varen, dan zal het niet alleen
de Aziatische regio zijn die dit komt te betreuren. Dan verdwijnt er een
belangrijke stabiele macht in de regio.

Van Pakistan en Centraal-Azië heb ik veel minder verstand. Pakistan lijkt
me zo'n fijn landje nog niet (wat in het licht van de huidige
gebeurtenissen weer te denken geeft over de plotselinge warme vriendschap
van Amerikaanse zijde). Wel deden ze zoals ik dat heb meegekregen en om
wat voor reden dan ook al jaren moeite om hun eigen interne
fundamentalisten te beteugelen. Overigens werd in niet bepaald
radicaal-links te noemen bronnen zoals het NOS-journaal onomwonden
gesuggereerd dat Pakistan ook geen enkele keus heeft dan met de VS mee te
werken, aangezien ze anders enige verder steun wel zouden kunnen vergeten
en Amerika onvoorwaardelijk de kant van India zou kiezen in het conflict
rond Kasjmir. Misschien verklaart dat ook Musharrafs ongelukkige smoeltje
toen hij vanavond die steun aan de VS nog eens benadrukte.

Over de prille Centraal-Aziatische staten zag ik al net geklede
deskundigen zonder hanekam op de terroristische nieuwszender BBC stellen
dat deze tot nu toe geen van alle op moslimfundamentalisme gestoeld waren.
Daar zou dan binnenkort weleens verandering in kunnen komen, denk ik dan.

Te denken geven in dit verband ook de geregeld terugkerende berichten als
zouden Amerika, Rusland en China -- traditioneel toch niet de dikste
maatjes -- zich ineens wel kunnen vinden in een grootschalige
antiterrorisme-actie. Want Rusland heeft ook nog wat te stellen met zijn
Tsjetsjenen, en China heeft toevallig ook nog wat morrende moslims in het
zuidwesten. Dat de laatste twee gevallen bij mijn weten met
fundamentalisme niets te maken hebben, doet er kennelijk niet toe.
Overigens scheen China in ruil o.a. al een wat mildere beoordeling van
zijn Tibetaanse beleid te verwachten.

Ik vind dit echt het toppunt van cynisme. Zo zullen deze drie grootmachten
even samen geruisloos wat ontevreden bevolkingsgroepen opruimen, en als
dat ten koste gaat van enige gematigde of progressieve krachten die men
zegt te willen steunen en die krachten die we zeggen te willen bestrijden
alleen maar zal versterken, dan moet dat kennelijk maar. Waarmee we weer
terug bij af zijn.

Ik hoop dat ik gewoon een pessimistische zak zal blijken te zijn. Wel
vraag ik me nu al af, te midden van al Amerika's onvoorwaardelijke eisen
van solidariteit onder de aloude oorlogskreet "wie niet voor ons is, is
tegen ons" (en uiteraard "onze" jongens zijn goed & als ze iemand
neerknallen zijn het helden, terwijl "hun" jongens fout zijn & beesten
wanneer ze ons neerknallen), hoeveel solidariteit er straks met wat dooie
rare lui met tulbanden en soepjurken in Verweggistan zal zijn. En dat
zouden er weleens meer dan 6.000 kunnen worden.

Worriedly yours,

Pieter

nb Worried zijn we natuurlijk allemaal, including Bush. Vooralsnog blijkt
die bezorgdheid niet a priori een rechtvaardiging voor welk handelen dan
ook te zijn. Noch lijken emotionaliteit en bezorgdheid me een goede basis
voor het voeren van internationale politiek.



______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).